නින්දෙන් මා අවදිකරන්නට හදන මේ පාහරයා කවුද?

වෙළෙන්දා කියන බඩුමිල මට ඇසුනේ නැත. ඒ වනවිටවත් පුනරින් ජයග‍්‍රහණය ගැන කඬේට බඩුගන්නට පැමිණි අය කියන කතා වලින් මගේ කණ් වැසී තිබුණි.

පැය භාගයක් පමණ පාර වසාගෙන අප සීරුවෙන් සිටවා අවසානයේ වේගයෙන් ඇදීගිය රිය පෙළහරේ ශබ්දය මට ඇසුනේ නැත. මාන්කුලම් ජයග‍්‍රහණය ගැන අභිමානයෙන් කථා කළ දේශපාලනඥයකුගේ හඩින් එය මැකී ගියේ ය.

බිම් බෝම්බයකට අසුවී දෙපා සුනු විසුනුව ගොස් ආරෝග්‍යශාලාවේ වැතිර සිටි මගේ ඥාති සොහොයුරාගේ වේදනාත්මක කෙඳිරිය මට ඇසුනේ නැත. කිලිනොච්චිය යටත් කරගැනීම සිහිනයක් පමණක් බව කියන ප‍්‍රභාගේ වීරෝන්මාදයෙන් එය යටපත් වී ගියේය.

මරණයේ කටින් දිවි ගලවා ගෙන පැමිණි එහෙත් සිරුර පුරා ඇති තැලූම් තුවාලවල වේදනාවෙන් කෑගසන මාධ්‍ය වේදියාගේ හඩ මට ඇසුනේ නැත. රූපවාහිනිය දෙදරවමින් කොටි හිතේෂීන්ට බැන වැදුනු නිවේදකයාගේ කට හඩින් එය යටපත් විය.

අහසින් දමන බෝම්බවලට බියේ තැති ගෙන පලා යන මරණ බයෙන් කෑ ගසන මිනිසුන් ගැහැණුන් හා දරුවන්ගේ හඩ මට ඇසුනේ නැත. දේදුනු වර්ණ මවමින් අහසට පියාඹන මල්ටි බැරල් රොකට් හඩින් හා කාලතුවක්කු හඩින් මගේ දෙසවන පිරීතිබුනේය.

මට තවත් බොහෝ දේ ඇසුනේ නැත. ඒ වනවිටත් මම අභිමානයෙන් මත්ව සිටියෙමි. මම සිටියේ සිහිනයක ය. ඒ සිහිනයෙන් මා අවදිකරන්නට හදන මේ පාහරයා කවුද?

Posted in: Uncategorized